آیا این هم جلوه‌ای از ادبیات فاخر بود؟!
یزد رسا؛ تلاش برای دور نگه داشتن فضای سیاسی کشور از التهاب و تشنج، وظیفه ای عقلی و شرعی و هرگونه اقدام بر خلاف این مهم- به ویژه اگر از صاحب منصبان برجسته باشد- ناخوشایند و گاه نابخشودنی است. متاسفانه رئیس جمهور محترم در یک سال گذشته در کنار مواضع ستودنی، در مواردی قابل توجه مواضع و گفتارهایی از خود بروز داده که باعث شگفتی و تکدر دلسوزان واقعی ایشان شده است. در آخرین نمونه از این رفتارهای ناصواب، دکتر روحانی در جمع سفرا و نمایندگان ایران در خارج از کشور، با ادبیاتی غیرفاخر گفت: «عده‌ای شعار سیاسی می‌دهند اما بزدل سیاسی هستند، هر وقت مذاکره می‌شود، می‌گویند می‌لرزیم؛ به جهنم! بروید جای گرم که نلرزید» و البته افزود: «خدا شما را ترسو و لرزان آفریده است»!
درباره ادبیات رئیس جمهور محترم اشاره به چند نکته خالی از لطف نیست:
1. دکتر روحانی و برجستگان ستاد ایشان در دوران تبلیغات ریاست جمهوری، فراوان از ادبیات رئیس جمهور سابق انتقاد می کردند و با استناد به «ادب مرد به ز دولت اوست»، وعده می دادند که چنان‌چه سکان اجرایی کشور را در دست بگیرند، شرح صدر و تحمل مخالف و ... را با چاشنی «ادبیات فاخر» جایگزین می‌کنند و دیگر از ادبیات آن‌چنانی خبری نخواهد بود؛ اما همان‌گونه که برخی آگاهان پیش‌بینی می کردند، آن وعده‌ها در موارد متعددی نقض شد و رئیس‌جمهور محترم بارها منتقدان را با ادبیات و لحن دور از متانت مورد نوازش قرار داد. درشت‌گویی اخیر رئیس جمهور، رفتار ایشان در مناظره انتخاباتی را به ذهن متبادر می سازد؛ آن‌جا که یکی از رقبا همان جا گفت: وقتی در یک مناظره این‌چنین از کوره درمی‌روید، اگر به ریاست‌جمهوری برسید، چه خواهید کرد؟!
2. نگاه منصفانه بدون حب و بغض‌های بی‌مبنا، این واقعیت را روشن می‌سازد که رئیس جمهور سابق درکنار خطاها و کاستی‌های کمابیش، از شرح صدری ستودنی در برابر منتقدان داخلی برخوردار بود و برخلاف جوسازی برخی اشخاص و رسانه ها، تندی لحن وی اغلب در برابر دشمنان خارجی نمایان می شد و در نگاه به داخل، خبری از عصبانیت‌های آن‌چنانی با تعابیر «به جهنم!» و مانند آن نبود؛ اما در دولت کنونی این ادبیات تند، منتقدان داخلی را هدف گرفته است؛ در حالی که آموزه «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» مسیر دیگری را برای همگان ترسیم می کند.
3. مقام معظم رهبری در دیدار اخیر رئیس جمهور و کارگزاران نظام با ایشان با توصیه به این که «مراقب باشید جریان‌هاى مؤمن را با شعار اعتدال کنار نزنند» از این واقعیت تلخ خبر دادند که: «بعضى‌ها این کارها را دارند می‌کنند، من می‌بینم در صحنه سیاسى کشور؛ با شعار اعتدال، با شعار پرهیز از افراط، سعى می‌کنند جریان مؤمن را... کنار بزنند»؛ همان جریان مومنی که: «زودتر از همه سینه سپر می کند و ... دولت‌ها را در مشکلات واقعى به معناى حقیقى کلمه حمایت می‌کند.» متاسفانه در موارد متعددی بلندپایگان دولت محترم با گفتار و مواضع نامناسب خود-خواسته یا ناخواسته- در مسیر کنارزدن جریان مومن گام برداشته اند و تعابیر دور از انتظار رئیس جمهور محترم نیز ناخواسته به این رویکرد تلخ، دامن می زند. رهبر انقلاب همچنین فرمودند: «فضاى جنجالى در کشور به نفع کشور نیست. بعضى‌ها روى اعصاب مردم اینقدر راه نروند... فضاى دعوا و فضاى اختلاف را افزایش ندهند، تشدید نکنند.» شایسته است موثرین دولت یازدهم لختی با خود بیندیشند که رفتار و مواضع‌شان در یک سال اخیر به ویژه در روزها و هفته های گذشته تا چه میزان در راستای عمل به این توصیه رهبری بوده است!
تردیدی نیست که همه انتقادها از دولت یازدهم و رئیس جمهور محترم دلسوزانه و موجه نیست و برخی به ظاهر نقدها-به ویژه از سوی بعضی حامیان ظاهری- عین بی‌انصافی است؛ اما آیا می توان همه منتقدان را به صورت مبهم و با تعابیر ناشایست مخاطب قرار داد و آنان را به جهنم حوالت داد؟! تعبیری که در شان رئیس جمهور عضو مجلس خبرگان نیست و چنان دور از انتظار است که حتی سایت ریاست جمهوری نیز به سرعت اقدام به حذف آن کرد!
4. رئیس جمهور محترم از مذاکره‌هراسی برخی در داخل برآشفته اند. ایشان مصداق خاصی برای سخن خود بیان نکرده اند اما بسیاری از کسانی که با نگرانی مذاکرات را دنبال می‌کنند، سابقه مذاکرات گذشته در دوران مسؤولیت دکتر روحانی در پرونده هسته ای را به خاطر می آورند و بحق، نگران می‌شوند؛ همان دورانی که غنی‌سازی و تاسیسات هسته ای به محاق تعلیق رفت و رهبری چند سال بعد از آن در دی ماه 1386 در جمع دانشجویان دانشگاه یزد درباره‌اش فرمودند:« همان وقت هم در جلسه مسوولين - كه از تلويزيون پخش شد - گفتم اگر چنان‌چه بخواهند به اين روند مطالبه پى درپى ادامه بدهند، بنده خودم وارد ميدان مي‌شوم؛ همين كار را هم كردم. بنده گفتم كه بايستى اين روند عقب نشينى متوقف شود و تبديل بشود به روند پيشروى، و اولين قدمش هم بايد در همان دولتى انجام بگيرد كه اين عقب نشينى در آن دولت انجام گرفته بود؛ و همين كار هم شد.»
5. به نظر می رسد تجربه نکردن مسؤولیت های اجرایی در سطح کلان و مواجه نشدن با دشواری های کار اجرایی از یک سو و فقدان توفیق نسبی در تحقق وعده‌های انتخاباتی و برخی بی تدبیری‌های رخ داده- ازجمله در ماجرای توزیع سبد کالا- از سوی دیگر، از جمله دلایل نابردباری رئیس جمهور محترم در خطابه های اخیرشان باشد؛ برخلاف رئیس جمهور سابق که پیش از تصدی ریاست‌جمهوری مسوولیت‌های برجسته اجرایی دیگری را نیز با موفقیت تجربه کرده بود و از همین رو دشواری‌های طاقت فرسای اداره کشور نیز نتوانست شرح صدر او را کم رنگ کند؛ اگر چه وی در موارد دیگری دسته‌گل‌های بزرگی به آب داد!
6. یکی از نکات تلخ در این میان، معیارهای دوگانه برخی سیاست‌زدگان حرفه‌ای است. اینان در مواجهه با برخی سخنان رئیس جمهور سابق- که اغلب درباره دشمنان خارجی نمود می‌یافت- وی را به تنزل جایگاه ریاست جمهوری و ادبیات دون شان و ... متهم می ساختند؛ اما در مواجهه با ادبیات دکتر روحانی آن را به حساب «قاطعیت» و «صراحت» و «شجاعت» وی می گذارند! طبیعی است این گونه برخوردهای ناعادلانه، جایگاه این دسته از هواداران دولت یازدهم و به تبع، تا حدودی دولت و دولتمردان را خدشه دار می سازد و بی پایه‌بودن بسیاری از قضاوت‌های اینان را بر همگان آشکار می‌کند.
7. دولت محترم برای موفقیت در مسیر پیش رو، باید بیش از پیش به تذکرات دلسوزان و در راس آن ها رهبری نظام گوش فرادهد. رهبر معظم انقلاب در دیدار پیش گفته، همچنین نقد دولت‌های گذشته از منابر عمومی را به مصلحت ندانستند: «نسبت به دولت‌های گذشته، بهتر این است که نقد به صورت کارشناسی انجام بگیرد؛ نقد در منبرهای عمومی خیلی مصلحت نیست»؛ اما رئیس جمهور محترم در جلسه اخیر شوراي اداري استان چهارمحال و بختیاری، انتقادهای تندي را درباره آن دولت بيان كردند كه با توصيه اخير رهبري مغایرت داشت: «فساد غرق شده سال‌های پیش را مگر می‌شود با این سر و صداها شست؟ ... با بی‌عقلی‌ها کاری کردند که آن‌ها بیایند و نفت ما را تحریم کنند... مردم باید بدانند در سال‌های گذشته چه بر سر آن‌ها گذشته است.» دکتر روحانی و دولت یازدهم نیک می دانند که فرصت‌ها به سرعت می‌گذرند و توفیق در سه سال باقی‌مانده در گرو پرهیز از حاشیه‌ها و تمرکز بر خدمت رسانی به مردم در چارچوب موازین و اصول دینی و ملی است.
