چند درس از انتقادات قهرمان المپیکی که خاطر وزیر را آزرد
محمود گودرزی در روزهایی که خواسته یا ناخواسته فعالیت‌هایش با حاشیه‌های فوتبال گره خورده است، دچار حاشیه دیگری شد که هرچند رخداد تلخی در فضای ورزشی کشورمان رقم زد، درس‌هایی در دل خود نهفته دارد؛ درس‌هایی که بار‌ها و بار‌ها گفته شده و باید پیشتر‌ها برایش چاره‌ای اندیشیده می‌شد، ولی نگاه غیر‌حرفه‌ای به مدیریت ورزشی موجب شد تا سخنان نه چندان خوشایندی میان وزیر ورزش و یک قهرمان المپیکی رد و بدل شود.
به گزارش «تابناک»، «اصلا تو کی هستی که به من وظایفه‌ام را گوشزد می‌کنی؟»؛ این تنها بخشی از شنیده‌های گفت‌وگو تند وزیر ورزش و یکی از قهرمانان کشتی فرنگی در جریان بازدید وزیر از اردو تیم ملی بود. محمود گودرزی که می‌خواست پیش از اعزام تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی به مسابقات جهانی، سری به اردو آن‌ها بزند، چند روز پیش در خانه کشتی حاضر شد. اما حضور وی با انتقادات تند یکی از ملی‌پوشان همراه بود.
بنا بر این گزارش، امید نوروزی، قهرمان المپیکی کشتی فرنگی کشورمان که از وضعیت مالی ملی‌پوشان ناراضی بود، خطاب به وزیر گفت: بیش از ده ماه است که حقوقی دریافت نکرده‌اند و با وجود مشکلات مالی، دیگر انگیزه‌ای برای تمرین و ماندن در اردو نیست.
محمود گودرزی هم در پاسخ به ملی‌پوشان گفت: «اگر قسمت مالی وزارتخانه چیزی داشت، مال شما» که البته این سخن او اشاره به مدیریت مدیران دولت قبلی دارد که بدهی بزرگی را فقط بر دوش فدراسیون کشتی بار کرده‌اند که وزارت جدید هم نتوانسته از پس ادا کردن آن برآید.
ما هر چه بود، این پاسخ وزیر نوروزی ناراضی را قانع نکرد و او با لحن تندی تلویحا به وزیر گفت اگر نمی‌توانید کار کنید، چرا این پست را قبول کردید؛ اینجا ورزشگاه است نه دانشگاه!
تندی نورزی هم خاطر وزیر را حسابی آزرد و او با لحن تندی گفت، دوست ندارد کسی وظایفش را به او گوشزد کند و با دلخوری قصد ترک اردو را داشت که نوروزی باز هم با تندی به وزیر یادآوری کرد که چطور یک شبه برای استقلال و پرسپولیس اسپانسر سی میلیاردی پیدا می‌کنید اما وقتی کار به کشتی می‌رسد، خزانه خالی را به ما نشان می‌دهید؟
همین روز‌ها که باز ملی‌پوشان والیبال ما با بازی‌های درخشان خود، ما را به اوج آسمان‌ها برده‌اند، انبوه بسیاری از پیام‌های کاربران تابناک در زیر اخبار والیبال، معطوف به این است که به جای خرج پول در فوتبال به والیبال و ورزش‌ها از این دست برسید.
ما نمی‌خواهیم در اینجا پای این بحث را به میان بکشیم که باید پول فوتبال در جای دیگری خرج شود یا نه. ماجرا این است که فوتبال در همه دنیا ورزش پر هزینه‌ای است و گردش مالی بالایی دارد و فوتبال نیمه حرفه‌ای ما نیز با همه اتفاقات در حاشیه و زیرپوستی‌اش از این قاعده جدا نیست. پس نمی‌خواهیم برای بودجه فوتبال کیسه تازه‌ای بدوزیم. روی صحبتمان این است که اگر فوتبال، استقلال و پرسپولیس، تیم ملی و همه حواشی آن آنقدر مهم است، وزیر برای حل مشکلات بخشی از آن نماینده تام الاختیار برمی‌گیزنید و به قول نوروزی اسپانسر میلیاردی دست به نقد برایشان صف کشیده‌اند؛ اما آیا نمی‌توان کمی هم به فکر رشته‌های پایه و مدال آوری چون کشتی بود؟
هم‌اکنون تیم ملی هندبال در آستانه نخستین تجربه جام‌جهانی خود از یک بحران بزرگ رنج می‌برد، ولی کسی نیست که به آن توجهی کند. اگر بایگانی اخبار خبرگزاری‌ها را تا چند ماه پیش دنبال کنید، پر است از انتقادات ملی‌پوشانی که از بی‌توجهی نالیده‌اند.
حسن رحیمی، ملی‌پوش تیم ملی کشتی آزاد ایران مرداد ماه سال جاری در گفت‌وگویی با ایسنا اعلام کرده که «نمی‌دانم فوتبالیست‌ها چه کاری برای ورزش ایران کرده‌اند که تا این حد مورد توجه هستند. مسئولان فقط با ما پز می‌دهند!»
منصور برزگر همین امروز و در آستانه اعزام تیم ملی به مسابقات جهانی از پرداخت نشدن جایزه قهرمانی جهان سال گذشته کشتی نالیده و می‌گوید: «متأسفم که کشتی‌گیران آن طور که باید مورد توجه و حمایت قرار نمی‌گیرند. فدراسیون کشتی از لحاظ مالی با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند. سال گذشته تیم ما قهرمان جهان شد اما جوایز کشتی‌گیران را ندادند. ندارم و چه کنم هم ورد زبان مسئولان شده است!
بودجه کشتی ایران باید سالی ۳۰ میلیارد تومان باشد تا بتوانیم بدون دغدغه بر بام کشتی جهان در همه رده‌ها تکیه کنیم و افتخار آفرینیم؛ اما بودجه ما تنها ۷ میلیارد تومان است که با این همه مسابقه و اعزام نمی‌توان از پس مشکلات برآمد. به غیر از مشکلات مالی، تیم ملی هیچ دغدغه‌ای ندارد».
حالا مقایسه کنید رفتار مسئولان را در قبال تیمی که در رشته کشتی شانس قهرمانی جهان دارد، ولی از مشکلات مالی می‌رنجد و تیم ملی فوتبال در آستانه جام‌جهانی شانس اندکی برای صعود از گروه خود را دارد. در اولی مسئولان با تندی و بدون پاسخگویی اردو تیم ملی را ترک می‌کنند و در دومی وزارت ورزش با همین بحران مالی که وزیر از آن سخن می‌گوید، ۷.۵ میلیارد کمک مالی می‌کند. در واقع وزارت ورزش تنها برای حضور در جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل به تیم ملی فوتبال کشورمان بیش از بودجه یک سال فدراسیونی کمک کرده که در دو رشته مدعی قهرمانی جهان است.
همین مقایسه کوتاه هم موجب می‌شود حق را به نوروزی بدهیم که با تندی در پاسخ به «شما چی کاره‌ای؟» بگوید «من قهرمان المپیکم و اینجا هم ورزشگاه است، نه دانشگاه». بعید به نظر می‌رسد اگر وزارت ورزش از ارتباطاتش استفاده کند، نتواند اسپانسری کمتر از استقلال و پرسپولیس برای کشتی ایران بیابد تا اندکی مشکلات مالی فدراسیون را برطرف کند. اما حتی اگر هم نتواند این کار را انجام دهد و حتی اگر پشتش از زور بدهی مدیران قبلی دوتا هم شده باشد، باز دلیل نمی‌شود که وزیری نتواند قهرمان المپیکی خود را قانع کند و با ناراحتی و بدون پاسخگویی اردو تیم ملی را ترک کند.
محمود گودرزی شاید این روز‌ها خیلی در فشار باشد. کارت‌های زرد و قرمزی که مجلس برای تهدید به وزیر از جیبش بیرون می‌آورد، ماجرای فدراسیون فوتبال و فشار رسانه‌ها، مشکلات مالی و هزاران هزار مسأله و مشکل دیگر؛ اما او باید بداند همه این‌ها دلیل نمی‌شود که او به جای قانع کردن و دلداری دادن به یک قهرمان ملی، او را بیشتر دلزده و ناامید کند.
